Lukas 6.41+42 «Werum luegsch uf d Sprisse im Oug vo dim Mitmönsch, aber vom Bal͟ke i dym eigete Oug merksch nüüt? Wie chasch zu dym Mitmönsch säge: ‹Häb stil͟l, i wott dir di Sprisse usezie!› Aber der Bal͟ke im eigete Oug gsehsch nid? Du bisch hüchlerisch! Nimm zersch der Bal͟ke us dym eigete Oug. När chasch de dym Mitmönsch d Sprisse us em Oug näh.»
Lukas 10.29-37 «Wär isch de my Mitmönsch?» Für di Frag z kläre, fat der Jesus a verzel͟le: «E Mönsch isch un͟derwägs gsy vo Jesuralem uf Jericho abe. Da hei ne Röiber verwütscht. Si hei ihm d Chleider abzoge, hei ne bluetig gschlage u ne hal͟btod la lige. Zuefäl͟lig het o grad e Prieschter der glych Wäg dürab müesse. Won er ne het gseh, het er d Syte gwächslet u isch verby gloffe. Gnau glych hets e Levit, al͟so e Tämpe͟ldiener, gmacht. Er isch o dert häre cho, het ne gseh, het o d Syte gwächslet u isch verby gloffe. När isch e Samaritaner zu ihm cho. Er isch uf enere längere Reis gsy. Won er ne dert gseh het, het er fescht Mitleid gha. Er isch zu ihm häre, het ihm syni Wunde mit Öl͟ u Wy pflegt u verbun͟de. När het er ne uf sys Tier glade, isch mit ihm i nes Hotel͟ u het zu ihm gluegt. Am Tag druuf het er zwo Sil͟bermünze us em Sack gno u se em Scheff vom Hotel͟ ggä. Er het ihm gseit: ‹Lue zu ihm. U wes sött meh choschte, zahlen i dihrs de, wenn i wieder zrügg chume.› Was meinsch, wele vo dene dreine isch für dä, wo vo de Röiber isch verwütscht worde, e Mitmönsch gsy?» Er seit druuf: «Dä, wo het Mitleid gha u ghol͟fe het.» U der Jesus seit zu ihm: «Jitz weisch, was z tüe hesch!»
Lukas 11.5-9 Er het zue ne gseit: «We öpper vo euch e Fründ het u um Mitternacht zu ihm geit u ne fragt: ‹Hesch mir nid drü Brot? I ha drum Bsuech übercho. E Fründ vo mir het e längi Reis gmacht, jitz isch er bi mir u i ha nüüt z ässe für ne.› Druuf seit dä vo dinne: ‹Mach mir ke Stress! I ha d Tür scho gschplosse u d Chin͟d schlafe bi mir im Bett. I cha jitz nid ufstah u dir öppis gä.› I säge nech: Villech steit er nid uf u git euch öppis, wül͟ er eue Fründ isch. Aber er steit de glych uf u git, was dihr nötig het, eifach wül͟ dihr so ufdringlech syt. Drum sägen i euch: Bittet – u dihr überchömet. Suechet – u dihr fin͟det. Chlopfet aa – u d Tür geit uuf.»
Lukas 13.6-9 Der Jesus erklärt nes mit emene Byspil͟: «Eine het i sym Wybärg e Fygeboum gha. Geng wen er isch ga luege, öb Frücht wachse, isch er enttüscht gsy. Nüüt hets gha. Drum seit er zu sym Gärtner: ‹Jitz warte ni scho drü Jahr druf, dass a däm Boum ändlech Frücht wachse. Nüüt isch cho. Hou ne um, dä vergüdet ja nume der Bode!› Der Gärtner seit: ‹Wart doch no es Jahr u gib ihm no e Chance. I luege ihm de guet u gibe ihm no chly Dünger. Villech chunt er ja no. U wes de wider nüüt isch, de chasch ne ja de geng no umtue.›»
Lukas 23.8-12 Der Herodes het sich fescht gfröit, der Jesus z gseh. Er het ne nämlech scho lang mal͟ wöl͟le lehre kenne. Er het viil͟ von ihm ghört u druf ghoffet, er würdi vor syne Ouge es Wunder tue. Er het ne viil͟ gfragt, aber der Jesus het ke Antwort ggä. Da sy d Hoheprieschter u di Schriftglehrte ufgstan͟de u hei ihri bissige Vorwürf bracht. Aber der Herodes u syni Sol͟date hei ne nume abschetzig behandlet u usglachet. När hei si em Jesus es chüniglichs Chleid agleit u ne so zrügg zum Pilatus gschickt. Bis jitz sy der Herodes u der Pilatus no Finde gsy, aber a däm Tag sy si Fründe worde.
Lukas 24.18-31 Der eint vo dene beidne het Kleopas gheisse. Dä seit zuen ihm: «Du bisch äuä der Einzig z Jerusalem, wo no nid ghört het, was i de letschte Täg passiert isch.» «Was de?», fragt der Jesus. Da fö si aa verzel͟le: «Das vom Jesus vo Nazaret. Das isch e Prophet gsy, wo Chraft het gha. Al͟li Lüt hei a syne Wort u syne Tate gmerkt, dass Gott hin͟der ihm steit. Aber wo ne d Hoheprieschter u üsi Afüerer hei i d Hän͟d übercho, hei si ne la zum Tod verurteile u la chrüzige. Derby hei mir doch ghoffet, dass er dä syg, wo Israel würd befreie. Aber jitz isch es scho der dritt Tag, syt das passiert isch. U de sy da no es paar Froue, wo zu üs ghöre. Si hei nis dürenan͟d bracht. Si sy hüt am Morge früech bim Grab gsy. Aber si hei sy Lychnam nümm gfun͟de. Si sy zuen is cho u hei gseit, dass ihne Ängle vo Gott erschine syge, wo ne heige gseit, dass er läbi. Es paar vo üs sy zum Grab u heis genau so atroffe, wies d Froue gseit hei. Aber ihn hei si nid gseh.» Da seit er zue ne: «Warum heit dihr so Müe, das z gloube, was euch d Prophete scho lang gseit hei? Hets nid so müesse cho, dass der Chrischtus das al͟ls erlydet, bevor er d Ehr überchunt, won er verdient het?» Da het er bim Mose u de Prophete agfange u ihne erklärt, was i de heilige Schrifte über ihn steit. Wo si i d Nechi vo däm Dorf sy cho, wo si hei härewöl͟le, het der Jesus so ta, al͟s wett er no wyter. Da hei si zuen ihm gseit: «Blyb doch bi üs. Es isch Aabe, u scho gly wirds fyschter.» Da isch er mit ne ggange u bi ne blibe. Er isch mit ne a Tisch gsässe. Er het ds Brot gno u hets gsägnet. När het ers abenan͟dbroche u ne ggä. I däm Momänt sy ne d Ouge ufggange u si hei gmerkt, dass es der Jesus isch. Glychzytig isch er vor ihrne Ouge verschwunde.